Ο ποιητής ηθικός αυτουργός της επανάστασης και η ποίηση σαν εμβατήριο ξεσηκώνει τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Λέξεις με δύναμη, αγανάκτηση, θυμό σχεδιάζουν το τέλος. Το τέλος της υπομονής, της κοροϊδίας, της ανοχής.
ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ
Η γύμνια του δρόμου.
Τι τρόμος εκεί έξω…
Ξεσκέπασα το κάλυμμα της σεμνοτυφίας.
Ιδού η δυσωδία της κοινωνίας.
Τι τρόμος εκεί έξω…
Αδέσποτες ελπίδες
στα μάτια του άστεγου.
Μου τρίξαν τη βολή.
Αδέσποτα τα όνειρα τριγύρω
διωγμένα απ’ την πλατεία των απόρων
από ανημποριά…
Μια σπίθα η οργή.
Προσάναμμα ο κόσμος.
Κάψτε τον να ζεσταθούν τα κρύα χέρια…
Η γύμνια του δρόμου.
Τι τρόμος εκεί έξω…
Ξεσκέπασα το κάλυμμα της σεμνοτυφίας.
Ιδού η δυσωδία της κοινωνίας.
Τι τρόμος εκεί έξω…
Αδέσποτες ελπίδες
στα μάτια του άστεγου.
Μου τρίξαν τη βολή.
Αδέσποτα τα όνειρα τριγύρω
διωγμένα απ’ την πλατεία των απόρων
από ανημποριά…
Μια σπίθα η οργή.
Προσάναμμα ο κόσμος.
Κάψτε τον να ζεσταθούν τα κρύα χέρια…
ΠΑΡΑΒΟΛΗ
Θα ’ρθει καιρός που θα βρεθείς στην έρημο.
Μάταια θα ρωτάς ποιος σε πέταξε
σε τούτη την ξερή γη.
Θα διψάς, θα παραπατάς, θα ζαλίζεσαι
και κάπου θα ζητάς να ξαποστάσεις.
Και από τους αντικαθρεφτισμούς
θα παραπλανηθείς.
Γλυκό και δροσερό νερό
θα σου προσφέρουν που ποθείς.
Τραπέζι πλουσιοπάροχο κάθε λογής.
Και όαση θα σου προσφέρει να ηρεμήσεις.
Μα όχι.
Την ίδια εκείνη στιγμή,
το ίδιο λεπτό, τα μάτια σου να τρίψεις…
Ψεύτικα σού λέω είναι.
Είναι ψεύτικα τα έτοιμα.
Όσα με κόπο δεν δημιούργησες μόνος
να τα αρνηθείς
να αναζητήσεις την άκρη της ερήμου
να συρθείς αν χρειαστεί
να ξεδιψάσεις απ’ τον ιδρώτα σου
να πιεις το αίμα σου αν χρειαστεί.
Να πεις όχι.
Να λες όχι.
Χωρίς βοήθεια να πορευτείς.
Κάπου η έρημος τελειώνει.
Ονομάζομαι Γιώργος Αλεξάνδρου. Γεννήθηκα στις 26/1/1994 στην Αθήνα και από μικρή ηλικία με προσέλκυσε η γραφή. Είμαι σπουδαστής σε Δημόσιο Ι.Ε.Κ στον κλάδο «Στέλεχος Διοίκησης και Οικονομίας». Η γραφή για μένα αποτελεί μία τελετουργία μέσα από την οποία η ψυχή εξαγνίζεται και λυτρώνεται.
Επικοινωνία με τον συγγραφέα: gsimnnianakis0@gmail.com