Έχω κλείσει δεκατρείς ιστορίες σ΄αυτό το βιβλίο για να τις μοιραστώ μαζί σας. Δεκατρείς ιστορίες που περιέχουν φαγητό. Φαντάστηκα ότι κάνω ένα τραπέζι. Τι πρέπει να περιέχει ένα τραπέζι; Ψωμί και κρασί απαραίτητα. Ίσως κάποιο ορεκτικό, ας πούμε... ντοματοκεφτέδες. Λαχανικά και κρεατικά για κυρίως πιάτο και καμιά σάλτσα, για νοστιμιά ή για κάλυψη... Μετά το παγωτό και τα γλυκά. Και τέλος ο καφές, που έχει να μας πει τις περισσότερες ιστορίες... Τις μαθαίνει βλέπετε απ' το φλιτζάνι!
Ανακάτεψα λοιπόν καλά όλα τα υλικά μου και μπέρδεψα μαζί με τα φαγητά και τις ζωές αυτών που τα μαγειρεύουν... Μπέρδεψα έναν παπά με τους ανθρώπους της Τρούμπας και βγήκε ένα τουρλού, να γλείφεις τα δάχτυλά σου. Έφτιαξα μια μαρινάδα, ανακατεύοντας λαδάκι, σκόρδο, καψούρα κι έναν αλκοολικό σκύλο. Πήρα ντοματίνια απ΄το ηφαίστειο κι έπλασα έναν έρωτα μεθυσμένο από Vinsanto και πάνω στο μεθύσι κόλλησα στα σιρόπια ενός λουκουμά και σκοντάφτοντας, έπεσα μέσα σε μια λίμνη από παγωτό μαστίχα. Για να παρηγορηθώ, πήρα λίγο απ' το ψωμί της αγάπης, να κάνω μια παπαρίτσα σε μια από τις πολλές σάλτσες που ετοίμασα, αλλά έμεινα μακριά απ' το γλυκόπικρο νεραντζάκι, που πίσω απ' τη γλύκα του σιροπιού, ποιός ξέρει άραγε τι παραμονεύει. Θέλησα να κάνω ένα μνημόσυνο κι έφτιαξα κόλλυβα για μια Μπάρμπι, που τα έκανε μεζέ στην μπίρα της. Έβαλα και μια μάνα να τρώει το παιδί της, όπως το παράξενο γιουβέτσι που μαγείρευε. Κι άλλη μια να το γλιτώνει απ΄τον χάρο, χάρη στις σταφίδες της φανουρόπιτας. Κάλεσα τις φίλες για μια μάσκα με καφέ, να πούμε μετά και το φλυτζάνι, αλλά δεν ήτανε γραφτό, γιατί τελικά η πίτσα που ετοίμαζα, έκανε φτερά και με πήρε μαζί της ψηλά και μακριά…
Όλα αυτά τα θαυμαστά, τα μαγείρεψα με τη βοήθεια λίγης μαγείας, γιατί η λέξη μαγειρεύω περιέχει μέσα της τη λέξη μαγεύω και μαγεύω σημαίνει προσπαθώ να υπερβώ τους περιορισμούς και να υποτάξω την ύλη στο πνεύμα. Απολαύστε τις Μαγ(ειρ)ικές Ιστορίες μ' ένα ποτήρι κρασί, μόνοι ή με φίλους, μαγειρέψτε τις συνταγές και μπείτε στη θέση των ηρώων... Άλλωστε κι αυτοί πραγματικοί είναι, αφού ζουν μέσα από μένα και ελπίζω και μέσα από σας.
[...] Στην αρχή, η σχέση τους ήταν ηφαιστειώδης! Να, σαν σάλτσα ντομάτας, που όταν βράζει κοχλάζοντας, είναι σαν τη λάβα που ξεχύνεται κατακόκκινη και θέλει να σκεπάσει τα πάντα! Σκάει σε μεγάλες φουσκάλες, φλοπ-φλοπ-φλοπ, κι αφήνει σημάδια παντού! Κι αλίμονο έτσι και πέσει σε γυμνό δέρμα! Καίει και τσουρουφλίζει σαν κόλαση! Αυτή ήταν η περίοδος των μεγάλων ερώτων! Ύστερα, όπως μετά από κάθε έκρηξη, ακολούθησε μια ηπιότερη περίοδος, χωρίς το κάψιμο αλλά πολύ θερμή ακόμα, πικάντικη σαν σάλτσα μουστάρδας! Όλο αυτό το διάστημα, ο Παύλος την έλεγε «βασίλισσα της καρδιάς» του! Εκείνη του μαγείρευε και τον τάιζε στο στόμα. Μετά τον Παύλο, το μεγάλο της πάθος ήταν η μαγειρική. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σεφ, με ειδίκευση στις σάλτσες, αλλά αφότου γνώρισε τον άντρα της ζωής της, τίποτ’ άλλο δε χωρούσε στα όνειρα και στις προσδοκίες της! Μαγείρευε μονάχα για τους δυο τους κι ήταν απόλυτα ικανοποιημένη! Άλλωστε, κι εκείνος την ήθελε μονάχα δική του, βασίλισσα της καρδιάς του και της ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ κουζίνας!
Ύστερα ήρθε η Γιάννα. Ο καρπός του έρωτα κι η ολοκλήρωσή του. Ήταν μια περίοδος απαλή και γλυκιά, σαν άσπρη κρέμα γάλακτος μ’ ανθότυρο. Η Γιάννα εκθρόνισε τη βασίλισσα Μάρθα απ’ την καρδιά του Παύλου και πήρε τη θέση της! Εξακολούθησε όμως να είναι η βασίλισσα του σπιτιού του...
Όταν η μικρή πήγε σχολείο, ξεκίνησε η περίοδος της σάλτσας ροκφόρ. Είναι μια περίεργη σάλτσα, μ’ ενδιαφέρουσα γεύση, νιώθεις όμως ότι από πίσω κρύβει κάτι. Το τυρί έχει λιώσει μες στην κρέμα γάλακτος, εξακολουθεί όμως να έχει την ιδιαίτερη γεύση του, που κυριαρχεί στο μείγμα κι αφήνει στο πίσω μέρος του ουρανίσκου μια αδιόρατη πικρίλα... Η Μάρθα υποβιβάστηκε ξανά. Αυτή τη φορά, σε βασίλισσα της κουζίνας!
Από κει κι έπειτα, άρχισε η περίοδος μπεσαμέλ: κάλυψη-κάλυψη-κάλυψη! Οι σάλτσες δεν είναι μόνο για νοστιμιά αλλά και για κάλυψη. Καλύπτουν τα κενά ή εμπλουτίζουν τη γεύση. Επίσης, κρατάνε μαζί και τα υλικά. Να, πάρτε για παράδειγμα το παστίτσιο. Μακαρόνια. Κιμάς. Δυο διαφορετικά πράγματα. Μαζί αλλά και χώρια. Κι έρχεται από πάνω τους να σταθεί όμορφα όμορφα η μπεσαμέλ! Τα καλύπτει και χώνεται στα κενά. Τα κρατάει ενωμένα. Δεν μπορούν πια να είναι χωριστά κιμάς και μακαρόνια! Τα δένει. Τα κάνει παστίτσιο! Έτσι έγινε και μ’ αυτούς. Πάνω που ο χρόνος άρχισε τα κόλπα του μαζί τους και με τη σχέση τους, πάνω που οι ιδιαιτερότητες του καθενός πήγαν να πάρουν το πάνω χέρι, η αίσθηση της οικογένειας κάλυψε τα κενά που άρχισαν να διακρίνονται στον ορίζοντά τους. Ήταν τότε που άρχισε να τη φωνάζει βασίλισσα της κατσαρόλας! [...]
Το βιβλίο αυτό έχει δύο διαφορετικές οσμές. Πρώτον, έχει μια εναλλαγή οσμών από φαγητά, μπαχαρικά και... τσίκνα, τέτοια που να μας τρέχουν τα σάλια. Δεύτερον, έχει μια οσμή ανθρωπιάς. Έτσι όπως μυρίζουμε οι άνθρωποι. Όπως μυρίζουνε τα όνειρά μας, όπως μυρίζει η χαρά, η θλίψη μας. Το βιβλίο αυτό τολμάει να κάνει αυτό που κάνει η καλή λογοτεχνία: αναζητάει το «αεί επίκαιρο», αυτό που ο χρόνος απλώς του αλλάζει μορφή, διατηρώντας αναλλοίωτη την ουσία του. Και ανεξάρτητα με το πού και πότε διαδραματίζονται οι ιστορίες, συνδιαλέγονται με αυτό που λέγεται «ψυχή μας»… Βρείτε τον δικό σας τρόπο επικοινωνίας με αυτό το βιβλίο. Έχει να σας πει πολλά πράγματα.
Πάνος Σταθόγιαννης, λογοτέχνης
Με μια γλώσσα οικεία και απλή, καθημερινές ιστορίες εξελίσσονται γύρω από μια συνταγή μαγειρικής με ήρωες που είτε έχεις γνωρίσει στην πραγματικότητα, είτε έχεις ακούσει γι΄αυτούς ή τους έχεις δει να κυκλοφορούν δίπλα σου. Πολλά και διαφορετικά είναι τα συναισθήματα που κρύβονται ανάμεσα στις λέξεις. Το γέλιο και η αισιοδοξία διαπλέκονται με τη νοσταλγία και τη μελαγχολία. Στο τέλος, η γεύση είναι γλυκιά και πικρή συνάμα, όπως ακριβώς το νεραντζάκι σ' ένα μικρό, γυάλινο πιατάκι.
Γιώτα Φλώρου, δημοσιογράφος. ΤΟ ΒΗΜΑ online 4-7-15
Η Χρυσούλα Διπλάρη μεγάλωσε και ζει στις γειτονιές του Πειραιά, ενώ πολύ θα ήθελε να ζούσε στα Χανιά, την πατρίδα της καρδιάς της. Σπούδασε διακόσμηση και για πολλά χρόνια ασχολήθηκε με την κατασκευή χειροποίητων αντικειμένων τέχνης. Νεράιδες, Μάγισσες, Χιονοβασίλισσες και Παπουτσωμένοι Γάτοι «μαγειρεύονταν» στο εργαστήρι της κι έδιναν παραμυθένια γεύση στη ζωή της. Τον τελευταίο καιρό όμως ασχολείται με την παλιά της αγάπη, τη γραφή, και «μαγειρεύει» ιστορίες και στιχάκια. Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο.
Επικοινωνία με τη συγγραφέα: xrisdip@yahoo.gr